Gestopt na 30 jaar

Reden van dit schrijven is mijn verslaving aan roken. Ik ben 47 jaar en heb gerookt vanaf mijn 17e. Inmiddels zijn een aantal mensen in mijn kennissenkring, mijn vader, schoonvader overleden aan de gevolgen van roken. Mijn moeder heeft een zeer slechte oude dag gehad, veroorzaakt door ziektes gerelateerd aan roken.
Ik heb de afgelopen drie jaren een aantal stoppogingen gedaan maar iedere keer trapte ik weer in dezelfde valkuil en stak een sigaret op. Redenen? Ach, het is gezellig bij een borrel en noem maar op. Redenen om te roken kan je genoeg bedenken, alleen komen al die redenen op hetzelfde neer. Het toegeven aan je verslaving.

In Nederland wordt je waar je ook gaat of staat geconfronteerd met rookwaar, je kunt het overal kopen. In plaats dat onze regering de samenleving beschermd tegen roken door de verkoop te bemoeilijken, laat men alles toe. Verkoop bij tankstations, supermarkten etcetera. Mensen die niet roken vinden dit voorgaande een zwaktebot. Immers, je bepaald toch zelf? Dat werkt helaas niet zo. Je bent immers verslaafd. En wel verslaafd aan de meest sluipende drug die er is.

Inmiddels ben ik alweer een tijdje gestopt en wil het nu volhouden.
Echter, daar ik een jaar of 30 behoorlijk heb gerookt weet ik nu niet of het te laat is. Ik kan alleen maar hopen dat ik mijn kinderen, gezin etcetera nog een tijd mag mee maken.

Als ik kinderen van een jaar of 12 (!) zie roken in een winkelstraat zonder een publieke verontwaardiging, denk ik dat we nog een lange weg te gaan hebben.
Onbegrijpelijk hoe wij als weldenkend land omgaan met het vrij verkrijgbaar zijn van een (genot?)middel die zulke verstrekkende gevolgen kan hebben. We laten vrije verkoop toe op plaatsen waar kinderen komen. Het is allemaal gebaseerd op electorale besluitvorming. Stemmenverlies....

Roken is gebaseerd op een leugen. Voorgespiegeld door de fabrikanten en gedoogd door onze regering. Het kost de samenleving een kapitaal maar we laten het allen toe.
Nogmaals, jammer dat ik het nu pas zie.
Ik sport nu zeer intensief en ga anders met mijn lichaam (leven) om, en hoop dat ik nog een aantal jaren mee kan.